Συγχρωτισμοί - Sophia Pavlakou

ΣΥΛΛΟΓΗ ΣΥΓΧΡΩΤΙΣΜΟΙ

«Αν δεν είναι κατακλυσμός
από ουράνιες δυνάμεις
τι είναι τότε, λοιπόν,
αυτά τα λουλούδια;»

ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ ΒΡΕΤΤΑΚΟΣ
«Ανθισμένο οροπέδιο»

Οι «Συγχρωτισμοί» είναι ένα εικαστικό ραντεβού, όπου η φωτογραφία συναντά την ποίηση και την μικρογλυπτική του κοσμήματος, για να κάνουν μια κατάθεση ψυχής, ύμνο στην μαγεία της Ελληνικής Φύσης.

Φωτογραφίες τραβηγμένες από τον καλλιτέχνη φωτογράφο Γιάννη Παπαματθαίου, που τα ευαίσθητα μάτια της ψυχής του τον οδήγησαν να δει από μια εντελώς ξεχωριστή οπτική γωνία τα αγριολούλουδα της Ελληνικής Γης και να τα φωτογραφίσει έτσι, ώστε αυτά πια από μόνα τους να λένε : «εδώ είμαστε, εμείς τα καθημερινά, μοναδικά αλλά και αιώνια στολίδια της Φύσης!» Είναι αυτά τα αγριολούλουδα που τις πιο πολλές φορές τα προσπερνάμε χωρίς να τα προσέξουμε καν! Εκείνα όμως, ζωντανεμένα από τον μαγικό φακό της ψυχής του φωτογράφου, προκαλούν τον νου της δημιουργού, να ανασκαλέψει την ποίηση αναζητώντας στίχους και στροφές ποιημάτων, που θαρρείς πως γράφτηκαν μόνο γι' αυτά. Έτσι η φωτογραφία και η ποίηση συγχρωτίστηκαν ερωτικά, αφήνοντας τον παρατηρητή να νοιώσει και να κρίνει το εναγκάλισμά τους.

Ο συγχρωτισμός αυτός αναζήτησε την ολοκλήρωσή του στην μικρογλυπτική των κοσμημάτων και έτσι αυτά τα υπέροχα αγριολούλουδα από στολίδια της Γης έγιναν μικρά γλυπτά κοσμήματα, στολίδια κι αυτά, αλλά του ανθρώπου, ώστε να μας θυμίζουν την αξεπέραστη ομορφιά της Μητέρας Φύσης και να αποτελούν όλα μαζί ένα ταπεινό προσκύνημα στο μεγαλείο της. Γιατί είναι αυτή η Φύση, που κάνει τον νου να ονειρευτεί, την καρδιά να σκιρτήσει, την ψυχή να πλημμυρίσει από την ευλογία του Θεού, και τον άνθρωπο να μετατραπεί σε μικρό δημιουργό.

Η φωτογραφία έδωσε την δυνατότητα να ανακαλύψουμε μέσα στο φαινομενικά ασήμαντο της Φύσης το αισθητικά μαγευτικό, η ποίηση με την γλώσσα των συναισθημάτων βοήθησε να κατανοήσουμε, να νοιώσουμε και να θαυμάσουμε αυτή την ομορφιά και τέλος το κόσμημα έδωσε την δυνατότητα να την αγγίξουμε και κατά κάποιον τρόπο να την ιδιοποιηθούμε.

Ας γίνουν αυτοί οι «Συγχρωτισμοί» το μήνυμα προς όλους εμάς τους ανθρώπους, που θα μας φέρει πιο κοντά στην Φύση και θα μας βοηθήσει να σταματήσουμε την απερίσκεπτη καταστροφή της και να την προστατεύσουμε αγαπώντας την πάλι από την αρχή.

Σοφία Παυλάκου

"Στο χάραμα της μέρας βγήκα και κάθισα σ' ένα χωράφι κι άρχισα να κουβεντιάζω με την Φύση, ενώ ο Άνθρωπος αναπαυόταν ειρηνικά κάτω από τα σκεπάσματα του ύπνου. Ξάπλωσα πάνω στο πράσινο χορτάρι κι η σκέψη μου στράφηκε σ' αυτά τα ερωτήματα : «Είναι άραγε η Αλήθεια Ομορφιά; Είναι η Ομορφιά Αλήθεια;»

Και μες από τις σκέψεις μου ταξίδεψα μακριά, πολύ μακριά απ' τους ανθρώπους, κι η φαντασία μου τράβηξε το πέπλο της ύλης για νάβγει στο φως ο πιο μύχιος εαυτός μου. Τότε απλώθηκε η ψυχή μου και μ' έφερε κοντύτερα στη Φύση και στα μυστικά της, κι άνοιξαν οι αισθήσεις μου πλατιά για να γευτούν την γλώσσα των θαυμάτων της."

ΧΑΛΙΛ ΓΚΙΜΠΡΑΝ

«Ένα Δάκρυ κι ένα Χαμόγελο»

ΦΩΤΟ-ΟΝΟΜΑ ΦΥΤΟΥ

ΠΟΙΗΜΑ

ΚΟΣΜΗΜΑΤΑ

PHAGNALON RURESTRE Ασπροθύμαρο ή Σαρκόχορτο

Τ' άνθη που μ' έχεις χαρισμένα
δεν εμαράθηκαν ακόμη.
Ήσαν πιστότερ' από σένα
κι από την άστατή σου γνώμη.
Τάχω τηρήσει στη θωριά τους
με τα γλυκά φιλήματά μου.

ΓΙΩΡΓΟΣ ΒΙΖΥΗΝΟΣ
" Ποιητική Ανθολογία "

04-001

Χαρισμένα άνθη

PHAGNALON RURESTRE

Καρφόχορτο

Ω! σκοτεινό ανατρίχιασμα στη ρίζα και στα φύλλα!
Πρόβαλε ανάστημα άγρυπνο στο πλήθος της σιωπής
σήκωσε το κεφάλι από τα χέρια τα καμπύλα
το θέλημά σου να γενεί και να μου ξαναπείς
τα λόγια που άγγιζαν και σμίγαν το αίμα σαν αγκάλη·
κι' ας γείρει ο πόθος σου βαθύς σαν ίσκιος καρυδιάς
και να μας πλημμυράει με των μαλλιών σου τη σπατάλη
από το χνούδι του φιλιού στα φύλλα της καρδιάς.

ΓΙΩΡΓΟΣ ΣΕΦΕΡΗΣ
"Ερωτικός λόγος"

04-002

Ανατρίχιασμα

BISCUTELLA DIDYMA

Παραδάκι

Παίξε, αργαλειέ μου, βρόντησε ... πέτα χρυσή σαΐτα,
τρέξτε καϋμένα χτένια μου, βαστάτε τον ηχο μου,
να βγουν τα υφάδια γλήγορα, να ράψω τα προικιά μου,
γιατ' ο καλός μου βιάζεται, βιάζεται να με πάρη.

Κ. ΚΡΥΣΤΑΛΛΗΣ

" Τραγούδι του αργαλειού "

04-003

Σαΐτα

SCORPIU RUS

Σκορπίουρος ή Μαριγώχορτο

Στο πιο ζεστό όνειρο θα ζωγραφίσω μια γοργόνα,
στα δακτυλίδια των κυμάτων μια παιδική αγάπη ...

ΣΠ. ΚΟΚΚΙΝΗΣ
" Ζωγραφιά "

04-005

Δαχτυλίδια κυμάτων

ONORBYCHIS VICIIFOLIA

Ονιβρυχίδα ή Τριβούλι

Ζητώ άσυλο στις λίμνες των ματιών σου
ζητώ στέγη στούς κάμπους της ψυχής σου
μα το πρόσωπό σου που μπαίνοντας μέσα μου
αραιώνει τη νύχτα της υπάρξεώς μου
μόλις μου στέλνει μιαν αναλαμπή
από το σπίτι των αγγέλων ...

ΝΙΚΗΦ. ΒΡΕΤΤΑΚΟΣ
"Η επιστολή του κύκνου "

04-006

Αναλαμπή αγγέλων

BRYONA CRETICA

Βρυωνιά ή Αγριοκολοκυθιά

Οι μεγάλες δίνες φέρνουν μικρές σπείρες
Που τρέφονται από των μεγάλων την ταχύτητα
Και οι μικρές δίνες φέρνουν μικρότερες δίνες
Και έτσι ως του ιξώδους την ιδιότητα.

ΛΙΟΥΙΣ ΡΙΤΣΑΡΝΤΣΟΝ

04-007

Οι μεγάλες δίνες

CISTUS INCANUS

Λαδανιά ή Κουνούκλα

Δυο άνισες λαμπάδες
έφεγγαν μαζύ,
κ' εθυμιάζαν οι παπάδες
μ' αργυρό καζί
Έλεγεν η μια στην άλλη
με καρδιά πικρή
« είν' η λάμψη μου μεγάλη,
κ' έχεις συ μικρή »

ΓΙΩΡΓΟΣ ΒΙΖΥΗΝΟΣ

04-008

Οι λαμπάδες

Τα λεπτότερα υφαντά του κόσμου, κι εδώ
και αλλού, και παντού, είν' τα φύλλα
των λουλουδιών. Και δε θα μπορούσε
να μη σταματήσει κανείς να σκεφτεί
το στημόνι, το υφάδι, τον κλώστη
προπάντων αυτών των νημάτων, γιατί
δεν νομίζεις πως είναι υφασμένο το φως;

ΝΙΚΗΦ. ΒΡΕΤΤΑΚΟΣ
"Τα υφαντά"

04-009
Τα υφαντά

GOMPHOCARPUS

Λουλούδι του περιβολιού ξεχωρισμένο απ' τ' άλλα,
ζήλεια κρυφή που τάβλεπαν, χαρά τρελή που τόχε.
Μα κει που το καμάρωνε και τ' ακριβοθωρούσε,
απάνω στη δροσοβολιά, στο μοσχοβόλημά του
φύσηξε λίβας καψερός κι άνεμος βασκανιάρης,
που τη δροσιά του ρούφηξε, τη μυρωδιά του πήρε
και μαραμένο και χλωμό το πλάγιασε στο χώμα.
Κλαίτε το που μαράθηκε, κλαίτε και που το κλαίει

ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΛΑΧΟΓΙΑΝΝΗΣ
" Επίγραμμα "

04-010

Φύλλο μαραμένο

VINTEX AGNUS CACTUS

Λυγαριά

Όταν κόβω ένα άνθος
και το βάζω στο στήθος σου η
στα μαλλιά σου
νομίζω
πως στολίζω τον κόσμο.

ΝΙΚΗΦ. ΒΡΕΤΤΑΚΟΣ
" Όταν κόβω ένα άνθος "

04-012

Ανθός στα μαλιά σου

Σάλιαγκας

Ο σάλιαγκάς μας αναστενάζει
και ξεμακραίνει ζαλισμένος.
Η αιωνιότητα τον γεμίζει
ταραχή. —Αυτό το μονοπάτι,
λέει, δεν έχει τελειωμό.
Ίσως στην άλλη άκρη του
να φτάνουμε στ' αστέρια.
Μα είμαι πολύ αργοκίνητος
για να φτάσω ίσαμ' εκεί.
Μπα ! Έξω νου ! Ας μην το συλλογιέμαι !

ΦΡΕΔΕΡΙΚΟ ΓΚΑΡΘΙΑ ΛΟΡΚΑ
«Τα συναπαντήματα παράτολμου σαλιγκαριού»

04-014

Σάλιαγκας

CYNOGLOSSUM COLUMNAE

Σκυλόγλωσσα

Πίσω από μακρυνές κορφές ο ήλιος βασιλεύει
και τ' ουρανού τα σύνορα χίλιες βαφές αλλάζουν,
πράσινες, κόκκινες, ξανθές, ολόχρυσες γαλάζιες,
κι ανάμεσά τους σκάει λαμπρός λαμπρός ο Αποσπερίτης.
...

ΚΩΣΤΑΣ ΚΡΥΣΤΑΛΛΗΣ
"Το Ηλιοβασίλεμμα"

04-013
Αποσπερίτης

HIPPOCREPIS COMOSA

Είναι δρόμοι που φέρνουν σ' απάτητα δάση,
σ' ολοπράσινες λίμνες, βουερές πολιτείες,
είναι δρόμοι που ξέρουν παλιές ιστορίες,
που έχουν όλοι ξεχάσει.
Είναι θάλασσες πώχουν νησιά μαγεμένα,
που δεν έχουν γραφτεί στου σοφού το βιβλίο,
που δεν άραξε ακόμα ένα πλοίο
κι ούτε πάτησε πόδι κανένα ...

ΜΗΝΑΣ ΔΗΜΑΚΗΣ
" Είναι δρόμοι ..."

04-015

Μαίανδρος

FUMANA PROCUMBENS

Φουμάνα

....
μια κατάλευκη νεφέλη
σε ροδόχρωμη κορφή!
...

Γ. ΒΙΖΥΗΝΟΣ
" Νέα με λευκά μαλλιά "

04-018

Ροδόχρωμη κορυφή

BISCUTELLA PAEVIGATA

Παραδάκι

Εξύπνησα και στ' όνειρο πλανιέται ο λογισμός μου...
Τον κόσμον, κόρη, θα δηλοί το στολιστό λειβάδι·
το θαμποβόλημα εξηγεί την πλάνη αυτή του κόσμου·
κι' αγνώριστος που σ' έδωκα εγώ το μυρτοκλάδι,
σημαίνει για τον έρωτα πως μια ζωή δεν φθάνει...

ΔΗΜΟΣΘΕΝΗΣ ΒΑΛΑΒΑΝΗΣ
"Τ' όνειρό μου"

04-019
Παραδάκι

PAPAVER SOMNIFERUM

Παπαρούνα ή Κουτσουνάδα

Το ένα πίσω από το άλλο τα χέρια σου πέρασαν
μπρος στο παράθυρο, σαν δύο περιστέρια
που γράφοντας κύκλους κυνηγιούνται στο φως.
Υψώθηκαν ύστερα, μπλέξαν τα δάχτυλα,
μείναν ακίνητα, όρθια στο σύμπαν
σχημάτισαν μία
πυραμίδα απ' αχτίνες.
Η κορφή της χανότανε στα ύψη, ενώ η βάση της
έπιανε όλον τον κύκλο του ορίζοντα.
Γιομίσαν τον κόσμο.

Ν. ΒΡΕΤΤΑΚΟΣ
"Ο ουρανός και τα χέρια"

04-021

Πυραμίδα απ΄ακτίνες

APULUM TORDILIUM

Το δύστυχο το δίστιχο πες πούναι δαχτυλίδι
με διπλοδιαμαντόπετρα τη ρίμα για στολίδι

ΛΟΡΕΝΤΖΟΣ ΜΑΒΙΛΗΣ
"Πες"

04-022
Το δίστιχο

PISTACIA TEREBINTHUS

Κοκκορεβιθιά

Κόκκινα κι' όμορφα
έχει τα χείλη,
ωσάν τα φύλλα
της ροδαριάς,
όταν χαράζη
και η αυγούλα
λεπτή βροχούλα
στέρνει δροσιάς.

Δ. ΣΟΛΩΜΟΣ
"Η Αγνώριστη"

04-023

Πιπερίτσα

OPHRIS SPECULUM

Όφρις ή Σελεπιά ή Σερνικοβότανο

Έλα να γίνουμε παιδιά. Στη δασωμένη αυλή μας
είν' το χορτάρι φουντωτό και κύματα λουλούδια.
Τα μονοπάτια οι χαμηλές μολόχες τα στενέψαν
και κουτουρές χρυσόμυγες πετάμενες σβουρίζουν...

ΠΕΤΡΟΣ ΒΛΑΣΤΟΣ
"Σαν τα παιδιά"

04-024

Χρυσόμυγα

OPHRYS TENTHREDINIFERA

Όφρις ή Σελεπιά ή Σερνικοβότανο

Κατεβαίναμε τάχα, πάνω απ' το λόφο.
Τ' αμάξι κυλούσε. Κι απάνω του οι δυό μας.
Οι τέσσερες ρόδες του, τέσσερα όνειρα, άσπρα,
γαλάζια και κόκκινα. Κι εσύ στην αγκάλη σου,
κρατούσες μια δέσμη ουρανού, που μου σκέπαζε
τό πρόσωπο πλάϊ σου.

ΒΡΕΤΤΑΚΟΣ
"Το τελευταίο όνειρο"

04-025
Ποδηλάτες

OPHIS LUTEA MINOR
Όφρις ή Σελεπιά ή Σερνικοβότανο

Χαμήλωναν τα μάτια σου κι είχες το χαμογέλιο
που ανιστορούσαν ταπεινά ζωγράφοι αλλοτινοί
λησμονημένο ανάγνωσμα σ' ένα παλιό ευαγγέλιο
το μίλημά σου ανάσαινε κι' η ανάλαφρη φωνή...

Γ. ΣΕΦΕΡΗΣ
" Ερωτικός λόγος "